پس از این ذکر مصیبت استاد لیثی با همان حال غریب و بغض کرده و با چشمانی نمناک آماده تلاوت قرآن کریم شد و در ابتدای این تلاوت حالت حزن و بغض آلودگی مشهود است. وی آیات 189 تا 195 سوره مبارکه «آل‌عمران» را با تأسی و الهام از ذکر توسل از مقام شامخ «اباعبدالله(ع)» در مقام بیات و اوج و فرودهای خاص تلاوت کرد.

وی با اشاره به تلاوت بغض‌آلود اللیثی گفت: در این تلاوت زمانی که استاد محمد اللیثی به آیه رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ، رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ، رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ می‌رسد چنان با سوز و بغض در گلو تلاوت می‌کند که فضای عجیبی ایجاد می‌شود.

‌بلده در ادامه افزود: بنا بر گفته خود لیثی، این تلاوت ماندگارترین تلاوتش بوده، وی قاری اهل سنت بود اما دوست داشتن اهل‌بیت(ع) در بین مسلمانان همگانی است و اعتقاد قلبی دارم که قاریان قرآن کریم چه شیعه و چه سنی در هرکجا که تلاوت خود را به محبت اهل‌بیت(ع) گره زدند تلاوتی ماندگار و اثرگذار شد.

وی این تلاوت را سبب دریافت لقب استادی اللیثی بیان کرد و گفت: اساتید قرآن کریم مصری پس شنیدن تلاوت و انتشار این اثر برجسته محمد اللیثی را هم استاد نامیدند و او نیز در آخرین مصاحبه‌های عمرش گفت که به یاد‌ماندنی‌ترین و بهترین شب عمرش در ایران گذشت و در این شب تلاوتی ماندگار را به یادگار گذاشت، همچنین تأثیر ذکر مصیبت امام‌حسین(ع) و یاران وفادارش چنان این قاری مصری را منقلب کرد که تا دو روز پس از حضور در آن مجلس نیز روی پای خود می‌زد و اسم سید‌الشهداء را صدا میزد و دائم دخیلک یا عباس، دخیلک یا عباس می‌گفت.

موسولی بلده در پایان گفت: نشانه قبول هدیه هابیل از سوی خداوند سوختن گوسفند اهدایی بود و محمد اللیثی نیز در اثر سرطان حنجره درگذشت شاید حنجره اهدایی او نیز مورد قبول درگاه حق قرار گرفته باشد.